Πολλές φορές αισθανόμαστε την ανάγκη να βοηθήσουμε τον άλλον, όμως χρησιμοποιούμε εσφαλμένους τρόπους προσέγγισης της λύσης.
Συνήθως επιλέγουμε να αγοράσουμε εμείς για εκείνον αυτό που πιστεύουμε πως θα τον βόλευε στην περίπτωσή του (ή να κλείσουμε ένα ραντεβού πάσης φύσεως για εκείνον). Ασφαλώς, δεν μιλάω για τα δώρα που κάνουμε ενίοτε σε περιστάσεις που εορτάζουμε κάτι. Μιλάω για όλες εκείνες τις φορές που προβαίνουμε σε μία αγορά για να ικανοποιήσουμε μια ανάγκη του άλλου, χωρίς όμως να την εξατομικεύουμε. Γιατί σε αυτή την περίπτωση θα τον παροτρύναμε να δοκιμάσει αυτό που προτιθέμεθα να του αγοράσουμε, π.χ. την καρέκλα γραφείου για την μέση του. Δίνω ένα παράδειγμα. Θα τον παροτρύναμε να δει έναν γιατρό και δεν θα του κλείναμε εμείς το ραντεβού, χωρίς την θέλησή του. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα παραδείγματα που αναφέρω.
Όσο και να θέλω να βοηθήσω τον άλλον, δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς του ταιριάζει.
Ο καθένας μας είναι μοναδικός και μόνο εμείς είμαστε σε θέση να επιλέξουμε τι ακριβώς μας ταιριάζει.
Τι μπορούμε να κάνουμε αντί να επιλέγουμε εμείς λύσεις για εκείνον;
Να τον ακούσουμε. Να ακούσουμε τι χρειάζεται και να τον ρωτήσουμε πως μπορούμε να τον βοηθήσουμε. Να τον υποστηρίξουμε στις αποφάσεις και τις επιλογές του. Να τον ρωτήσουμε πως μπορούμε να φανούμε υποστηρικτοί στις αποφάσεις του. Να νιώσει ασφαλής μαζί μας. Να μην επικρίνουμε τις αποφάσεις του, γιατί πρόκειται για την δική του ζωή. Εμείς έχουμε την δική μας ζωή και τα δικά μας θέματα προς επίλυση. Να σεβαστούμε τις επιλογές του. Ο μόνος τρόπος να αλλάξει κάτι είναι όταν το θελήσει εκείνος ο ίδιος.
Ό,τι σε κάνει χαρούμενο, είμαι μαζί σου!
Να σταθούμε δίπλα του σε ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο. Αυτό χρειάζεται πραγματικά. Έτσι μπορούμε να προσφέρουμε, όπως του ταιριάζει.
