Για πολλά χρόνια είχα χάσει τον δρόμο μου. Ήξερα που ήθελα να πάω, όμως ολιγοπιστούσα. Περίμενα να αναγνωριστεί η αξία μου από τους άλλους, από τα επιτεύγματά μου. Υποχωρούσα μπροστά στις ανάγκες των άλλων, θυσιάζοντας τις δικές μου. Πίστευα ότι εγώ έπρεπε να δίνω μόνο. Αγνοούσα ότι άξιζα να πάρω κιόλας. Να πάρω αυτά που δικαιούμουν, αυτά που ανήκαν στο όνειρό μου, αυτά που επιθυμούσα διακαώς για εμένα μόνο!
Απέφευγα να πάρω την ευθύνη της ζωής μου κι έτσι έδινα στους άλλους το δικαίωμα για την δική μου ευχαρίστηση. Αυτό γέμιζε τη ζωή μου με μελαγχολία και κάποιες φορές με θλίψη. Επιζητούσα τη χαρά, όμως χαρά δεν είχα. Κι όλο αυτό γιατί οι επιλογές μου ήταν μακριά από αυτό το συναίσθημα.
Είχα χάσει την πυξίδα μου! Αλλού ήθελα να πάω κι αλλού πήγαινα. Ακολουθούσα απλά αυτούς που μου έλεγαν πως εκεί που είναι αυτοί είναι καλά. Μπορεί να ήταν καλά γι’ αυτούς, για τις δικές τους τις ανάγκες και τα θέλω που μέχρι εκεί τους έφταναν. Όμως δεν ήταν εκεί που ήθελα να φτάσω εγώ. Γέμιζα τον χρόνο μου με ανάγκες που πραγματικά δεν χρειαζόμουν. Έκανα πράγματα για να γεμίζω το εσωτερικό κενό μου.
Ώσπου έφτασα μέχρι εκεί που δεν πήγαινε άλλο. Ήθελα οπωσδήποτε να εξελιχθώ, να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, να ακολουθήσω το δικό μου δρόμο, τις επιλογές που καθόριζαν το αποτέλεσμα που ήθελα να έχω και το πιο σημαντικό, να ζω νιώθοντας χαρά! Το συναίσθημα που ήθελα να νιώθω ακολουθώντας τις επιλογές μου.
Άρχισα να βλέπω τι πήγαινε στραβά, ποιες επιλογές με είχαν οδηγήσεις στους λάθος δρόμους. Ύστερα από αυτή την ενδοσκόπηση και το ξεκαθάρισμα από τα ζιζάνια στις ρίζες του δέντρου, άρχισε να υπάρχει ελεύθερος χώρος για να δημιουργήσω αυτό που ήθελα να είμαι. Τότε άρχισα να οργανώνομαι για το τι ήθελα να έχω, που ήθελα να είμαι, πως ήθελα να νιώθω.
Ήταν η στιγμή που ξανά βρήκα την πυξίδα στα χέρια μου. Είχα διαμορφώσει το πλάνο της ζωής μου και η εσωτερική μου πυξίδα θα με οδηγούσε πλέον εκεί που επιθυμούσα να είμαι από παιδί. Η στιγμή που τα θέλω και οι ανάγκες μου πλέον έμελλαν να γίνουν πραγματικότητα.
Αξίζω που υπάρχω, για την μοναδικότητα της ψυχής μου και την ομορφιά της. Με πίστη πως όλα είναι να γίνουν όπως επιθυμώ και πως αξίζω, ό,τι και να λένε οι άλλοι, ο δρόμος μου είναι πλέον καθαρός μπροστά μου. Η ζωή μου πλέον είναι ενδιαφέρουσα! Γιατί είμαι εγώ ενδιαφέρων!
Ανασαίνω και προχωράω σε αυτόν με αυτοπεποίθηση και χαρά! Γιατί αν δεν νιώθω χαρά εκεί που είμαι τώρα για το όραμά μου, πώς περιμένω να τη νιώσω όταν φτάσω σε αυτό;
Είμαι τώρα εδώ, στο μέρος της χαράς μου!
Please follow and like us:
